ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ο Χριστιανισμός, στα ελάχιστα σημεία που δείχνει κάποια πνευματικότητα, δεν είναι παρά μία άκομψη όσο και χυδαία αντιγραφή ηθικών φιλοσοφικών προταγμάτων των Εθνικών μας φιλοσόφων, ενώ στα υπόλοιπα τμήματά του στερείται οποιουδήποτε ηθικού μηνύματος, εκτός κι αν τέτοια θεωρήσουμε τη μισαλλοδοξία, τον φανατισμό, τη θεομανία, την ενοχή, την απαξίωση κάθε πνευματικής καλλιέργειας. Το ίδιο στερείται οποιασδήποτε πνευματικής στάσεως ισάξιας των Εθνικών, εκτός κι αν τέτοιες θεωρήσουμε την αποστήθιση ψαλμών, την ταπείνωση, την καθύβριση της Δημοκρατίας σαν τάχα «Πολιτεία του Διαβόλου», την προτροπή «αγάπα ! » (στην προστακτική) ή τα συνθήματα επιπέδου «Ορθοδοξία ή Θάνατος». Αντιθέτως, η Εθνική Ελληνική Θρησκεία, ως καταφάσκουσα την γήϊνη ζωή, είναι μία υγιέστατη προσπάθεια στροφής των ανθρώπων προς τους κόσμους των Θεών, μη δογματική, φυσιολατρευτική, πολυθεϊστική, τελειωτική, εορταστική, ανθρώπινη. Η Εθνική Ελληνική Θρησκεία βαθαίνει τη σύνδεση των ανθρώπων με το Θείο όχι μέσα από συντριβή και ταπείνωση, αλλά μέσα από πηγαίες λειτουργίες, μυθοπλασία, χορό, μουσική και συλλογικές εορτές και επίσης μας συνδέει με τον θαυμαστό πνευματικό κόσμο των προγόνων μας, αντί να μας αποξενώνει από αυτόν όπως κάνει ο Χριστιανισμός.